SPC SE PREMA PRIPADNICIMA PORODICE KARADJORDJEVIC ODNOSI S UVAZAVANJEM I DISTANCOM

Drzavni organi SRJ princa Petra Karadjordjevica bez vize ne pustaju u zemlju, dok se SPC, odbijajuci da obelezi njegovo punoletstvo, pristojno ogradjuje od slucaja Karadjordjevic

Cija bi bila kruna? Princevi Aleksandar i Petar prilikom boravka u Beogradu

Srpska pravoslavna crkva porodicu Karadjordjevic smatra zvanicnom srpskom dinastijom i punopravnim naslednicima srpske krune, prema njenim clanovima se odnosi s puno uvazavanja ali i s primetnom distancom.

Ta distanca proteklih godina bila je vise nego ocigledna, a najnoviji primer je to sto je SPC, kako saznaje “Nasa Borba", odbila molbu da u zemlji obelezi punoletstvo Petra Karadjordjevica, najstarijeg sina princa Aleksandra. Objasnjenje iz Patrijarsije je, kako kazu, da “Njegova svetost ne drzi narocito do rodjendana, ne slavi pre svega ni svoj rodjendan, a smatra, takodje, da nije pogodno vreme da Crkva organizuje tu vrstu slavlja".

Rodjendan princa jedne zemlje koja je daleko od monarhije je zanimljiv povod za pitanje - kakav je odnos SPC prema monarhiji uopste i konkretno - prema sadasnjim pripadnicima porodice Karadjordjevic.

“Princ Aleksandar je naslednik Petra Drugog Karadjordjevica i to se ne moze dovesti u pitanje. On nije primio krunu i nije na prestolu ali kada bi doslo do uspostavljanja monarhije, on bi trebalo da bude kralj, osim ukoliko se ne bi, u korist drugog clana porodice ili svog najstarijeg sina, odrekao krune", kazu u Patrijarsiji i dodaju da to ne bi bio nepoznat primer u istoriji porodice Karadjordjevic. Pitanje da li je Aleksandar Karadjordjevic kao licnost pogodan da, eventualno, jednog dana, ako bi se stekli uslovi, bude ustolicen za kralja, SPS smatra vrlo delikatnim i izbegava da da direktan i konkretan odgovor. Umesto odgovora navode brojne primere korektne saradnje izmedju patrijarha Pavla i princa Aleksandra i isticu da je taj odnos pun postovanja.

Ono sto je, medjutim, u javnosti stvorilo sumnju povodom odnosa srpske crkve i porodice Karadjordjevic i otvorilo pitanje odnosa Crkve prema monarhiji je cuveno pismo koje je 1991. godine, uoci prvog dolaska u Srbiju, princu Aleksandru uputio patrijarh Pavle. U tom pismu, koje je trebalo da bude strogo cuvano od ociju javnosti, a ipak se pojavilo u svim medijima, patrijarh je, s obzirom na vec tada izuzetno nestabilne politicke prilike u zemlji, Aleksandru porucio da nije pogodan trenutak za njegov dolazak u Srbiji i da bi to moglo stvoriti dodatne napetosti i nemire.

Princ je, kao sto je poznato, na poziv opozicije dosao u Beograd i direktno sa aerodroma otisao kod patrijarha, gde mu je i od naroda i od svih arhijereja SPC priredjen srdacan prijem. Od tada do danas, Aleksandar Karadjordjevic odrzava redovan kontakt sa predstavnicima SPC u Beogradu, a njegova druga supruga (Grkinja) Katarina, svih proteklih godina rata cesto je dolazila u Beograd i bila vrlo aktivna u organizovanju humanitarne pomoci srpskim izbeglicama.

U Patrijarsiji ima cak i misljenja da je princeza Katarina, zbog svoje aktivnosti i porodicnih poslovnih veza neuporedivo prikladnija i doraslija poslovima sa kojima jedan prestolonaslednik treba da se nosi, pa makar kao monarh bio prakticno samo nosilac casti, a ne i vlasti, dakle samo “figura".

Posebna tema je, naravno, koliko je princ Aleksandar uopste bio pripreman da jednoga dana mozda postane kralj. On je u Velikoj Britaniji, gde je rodjen i rastao, zavrsio vojne skole i ima oficirski cin. Sa SPC je bio u stalnom kontaktu u Britaniji, a vladika Lavrentije je obavio i prvo i drugo njegovo vencanje i krstio Aleksandrove sinove. To, naravno, govori u prilog cinjenici da je Aleksandru bilo stalo da odrzava kontakt sa SPC, kao i to da ga je SPC uvek uvazavala kao legalnog prestolonaslednika.

Iako sudbinu porodice Karadjordjevic srpska crkva smatra tragicnom, u Patrijarsiji, kao i u narodu primeceno je da je princ, ako je ikada racunao na to da bi mogao postati kralj, morao da nauci srpski jezik. Mnogi su skloni da veruju da i za dobar srpski jezik kao i za dobru pripremu da jednoga dana, eventualno, bude monarh, od Aleksandra mnogo vise sanse ima njegov najstariji sin Petar. Ostace upamceno da je, prilikom boravka u zemlji, upravo on svojim drzanjem i kratkim govorom na srpskom jeziku, ostavio u javnosti neuporedivo bolji utisak od svog oca.

Taj decak juce je napunio 18 godina. Za tu priliku nije mogao da dodje u zemlju svojih predaka i rodjendan je proslavio u porodicnom krugu u internatu van Londona.

Jasminka Kocijan