Nedeljna, 20. jul 1997.

Portret: Slobodan Milosevic, predsednik Jugoslavije i Srbije

Personifikacija sistema obmane i lazi

Milosevic nije nikakav mirotvorac kakvim ga danas predstavljaju ljudi iz partijsko-drzavnog ganga Srbije. Ako se moze uopste govoriti o njegovom mirotvorstvu, onda je ono iznudjeno vise onom narodnom da i iznad sile ima sila

Slobodan Inic

Izbor Slobodana Milosevica za predsjednika SR Jugoslavije ponovo je skrenuo paznju na ovog politickog covjeka koji "pripada proslosti" kakvo je misljenje o njemu ne tako davno iznio Majkl Dobs u jednom tekstu u Herald Tribune.

Iznad svega, taj izbor mozda i ne bi izazvao toliko paznje da nije, kao i mnogo toga drugog kad je rijec o Milosevicevu, povezano gotovo poslovicno s nekim skandaloznim cinom pa bilo da se radi o njemu licno ili o nekom od njegovih saradnika, odnosno, u posljednje vrijeme, i clanova porodica. Milosevic sve vise podsjeca na nekog od juznoamerickih diktatora kojih vise nema ni u Juznoj Americi imajuci u vidu da su i tamo ovladali vrlo pozitivni demokratski i tranzicioni procesi u kojima su tradicionalne diktature autoritarne desnice konacno sisle sa javne scene.

Mozda bi izjava Nikolasa Bernsa, zvanicnog portparola americkog Stejt dipartmenta data poslije Milosevicevog izbora, koji je rekao da se radi o jednom autokrati kome je strana svaka politicka konkurencija, najbolje ilustrovala politicku prirodu covjeka koji je dokazao jednu od glavnih socioloskih zakonitosti velikih pokreta masa: da svaka gomila zavrsava pod tutorijalnom kontrolom vodje. Evo ruke!

Po svoj prilici i ovaj ce posljednji Milosevicev politicki "uspjeh" kakav je izbor za predsjednika Jugoslavije koja, prije svega, objektivno i po svom imenu to ne moze biti ostati upamcen sa svom propratnom skandaloznoscu. Dok najkompetentniji pravnici dokazuju da je taj izbor bio cak i nezakonit drugi opet primjecuju da su poslanici naprosto natjerani da glasaju i pored cinjenice da nisu ni znali da ce se morati pristupiti izboru toga dana i na tom skupstinskom zasjedanju!?

Pa ipak, posebnu verbalnu markaciju ostavili su njegove pristalice ili bolje receno njihove rijeci pravog ushicenja kojim su propratile izbor svog vodje. Jedan je cak izjavio da je on "srecan covek sto mu je pripala ta cast da obrazlozi predlog svoje partije da se Slobodan Milosevic izabere za predsednika SR Jugoslavije"!

Nista manje karikaturalne su i izjave Tomica, Marjanovica i Gorice Gajevic u hvalospjevnu cast njihovog predsjednika. Sipovac je dao antologijsku izjavu tom prilikom rekavsi za Milosevica da je "on covek sa obicnim ljudskim navikama..." Vodja jedne hermafroditske stranke kakva je Nova demokratija, koja je jednom nogom u vlasti, a drugom u opoziciji, porucuje - "Evo ruke" kao da gotovo svakog dana nema prilike da se i licno rukuje sa covjekom na cijem hrbatu politicki i finansijski parazitira. Za tako sto zaista treba imati snage, ali, mozda, najvise bezobzirnosti u odnosu, ako nista drugo, na agonicno stanje u koje je zemlja pod decenijskom vladom Slobodana Milosevica dovedena.

S Milosevicem i u sledeci milenijum!

U svim tim izjavama karakteristicno je podvlacenje Milosevicevog "mirotvorstva", njegove garancije "bolje buducnosti", "prosperiteta nase zemlje", "duhovnog i materijalnog progresa", njegove "mudre drzavnicke politike", njegovih zasluga da je "spreceno sirenje ratnog pozara na SRJ", "obezbedjenje nacionalnih i drzavnih interesa srpskog naroda", "demokratske i gradjanske drzave sa otvorenom trzisnom privredom", "ostvarivanje ekonomskih i drustvenih reformi" kao i Milosevicev "ugled i autoritet koji uziva u svetu"... Itd. Toliko je tih hvalospjeva da bi samo s njima mogle biti ispunjene citave novine!

Dok nas je Kontic razvedrio svojom cestitkom Milosevicu u kojoj stoji doslovno i ovo: "Vas izbor je najbolja potvrda svih rezultata koje ste ostvarili proteklih godina" (!?), ostavljajuci citaoca u nedoumici da se naprosto pita: Boze, zivi li taj Kontic uopste u ovoj zemlji, tri preostale cestitike izazivaju jezu svom duzinom kicmenog stuba. Prva je vec pomenute Gorice Gajevic u kojoj se kaze: "potvrdjujemo nasu spremnost da se kao politicka partija angazujemo na realizaciji Tvoje politike (pod. S. I.)"!

Ako bi zaista tako i bilo onda beznadezno za sve nas zvuci cestitka Okruznog odbora Sumadije i Gradskog odbora SPS-a Kragujevca u kojoj se iskazuju dobre zelje mjerene ne na stoljeca nego na citav milenijum!? "Izborom na funkciju predsednika SRJ potvrdjena je volja gradjana Srbije i Crne Gore da Vi uvedete nasu drzavu u treci milenijum!"

General Perisic, onaj sto je prvi razorio gradove Zadar i Mostar i koji je ovih dana i osudjen u odsustvu u Hrvatskoj, sve se nada u svojoj cestitki da ce Milosevic "dati svoj puni doprinos razvoju i afirmaciji Vojske Jugoslavije kao nezamenljivog i pouzdanog garanta stabilnosti i prosperiteta zemlje u miru i slobodi (pod. S. I.)". Valjda da bi opet ova vojska kao i njena prethodnica kad ojaca okrenula topove i tenkove na neduzne gradjane samo ovaj put ne zna se jos na koje to.

Tako su neki raniji generali slicni Perisicu laskali i Titu. Te ti si najveci sin nasih naroda, te tebe nema nadaleko, te sta bi mi bez tebe... da bi jednog dana kad je fizicki skoncao upotrebili sve ono oruzje sto im je nabavio po svijetu da mu ruse najvece djelo - Jugoslaviju zahvaljujuci kojoj je ta seljacija i stekla najvise generalske sirite.

Nista od svih tih hvalospjeva ne odgovara onome sto je bila i jeste stvarna politicka uloga Slobodana Milosevica, a jos vise onom stvarnom Milosevicu. Neka o tome dijelom sudi i reducirani izbor Milosevicevih ne/djela prema hronologiji koja obuhvata za sada citavu deceniju vlasti jednog sistema obmana i lazi cija je on glavna personifikacija.

Biografija

Slobodan Milosevic je rodjen 20. avgusta 1941. godine u Pozarevcu, u Srbiji. Osnovnu skolu i gimnaziju zavrsio je u Pozarevcu, a Pravni fakultet u Beogradu, 1964. godine. Primljen je u Savez komunista Jugoslavije januara 1959. godine. U bivsoj SFRJ je stekao cin rezervnog kapetana JNA, i odlikovan Ordenom rada sa srebrnim vencem i Ordenom rada sa crvenom zastavom. Govori engleski jezik. Objavio je knjigu "Godine raspleta" (1989), u kojoj su sadrzani njegovi govori iz vremena uspona na vlasti u Srbiji. Knjiga je prevedena na nekoliko stranih jezika. Ozenjen je Mirjanom Markovic, profesorkom sociologije i predsednicom Direkcije jugoslovenske levice (JUL), politicke grupacije izrazito leve orijentacije koja je koalicioni partner vladajuce partije. Imaju dvoje dece, Mariju i Marka. Milosevicevi roditelji su se rano razveli. Milosevic je poceo u Univerzitetskom komitetu Saveza komunista Beograda, gde je od 1963. do 1966. radio kao sekretar za ideolosko-politicki rad i bio predsednik ideoloske komisije. Nakon toga, tri godine, bio je savetnik predsednika Skupstine grada Beograda za privredna pitanja i rukovodilac Sluzbe za informacioni sistem Beograda. Od 1969. do 1973. je zamenik generalnog direktora u beogradskom preduzecu "Tehnogas", a zatim pet godina generalni direktor iste firme. Nakon toga pa do kraja 1983. bio je predsednik Udruzene Beogradske banke. Do izbora za predsednika Gradskog komiteta Saveza komunista Beograda, aprila 1984. godine, radio je u Predsednistvu Centralnog komiteta SK Srbije. Za predsednika Predsednistva CK SK Srbije izabran je u maju 1986.

Na 8. sednici CK SK Srbije, koja je odrzana 23-24. septembra 1987. u Beogradu, frakcija predsednika CK SKS Slobodana Milosevica pobedila je "meku" struju tadasnjeg predsednika Srbije Ivana Stambolica. U maju 1989. godine Skupstina Srbije imenovala je Milosevica za predsednika Predsednistva SR Srbije. Na prvim visestranackim predsednickim izborima u Srbiji, 9. decembra 1990. godine, kao kandidat SPS, Milosevic je odneo ubedljivu pobedu i postao predsednik Srbije. Ponovo izabran za predsednika Srbije 1993. a 15. jula 1997. za predsednika SRJ.

Iznudjeno mirotvorstvo

Prije svega, Milosevic nije nikakav mirotvorac kakvim ga danas predstavljaju ljudi iz partijsko-drzavnog ganga Srbije. Ako se moze uopste govoriti o njegovom mirotvorstvu onda je ono iznudjeno vise onom narodnom da i iznad sile ima sila. On je neka vrsta politickog siledzije. Kad je to mirotvorstvo valjda najprije bilo potrebno Milosevic je upravo obrnuto govorio kao ono u svom govoru na Gazimestanu: "Nikada nije bio deo srpskog i crnogorskog karaktera odustajanje u suocavanju sa preprekama, da se demobilise kad je vreme za borbu..."

Ni jednu od tih borbi nije dobio, ali je zato svaki put izazivao nove i nove koje su vec kao takve bile unaprijed izgubljene. Tome je dosta doprinijelo i njegovo nikakvo poznavanje srpske istorije koju je ucio usput i od Dobrice. Ako je Dobrica rek'o da Srbi gube u miru, a dobijaju u ratu njemu je takva istorijska lekcija bila dovoljna da bi to i provjerio.

Naravno, opet, kao i svaki put u istoriji na stetu samog srpskog naroda. Samo covjek takvih "znanja" iz istorije i mogao je ratoborno pripovjedati predsjednicima srbijanskih opstina da "ako Srbi ne znaju da rade oni zato znaju da se biju". Na kraju se pokazalo da Srbi nisu bolji ratnici nego sto su radnici.

Na Osmoj sjednici je optuzio pokojnog Dragisu Pavlovica, Ivana Stambolica i druge da su mlaki u svojoj odanosti prema odavno mrtvom Titu. Bila je to prva tacka dnevnog reda da bi u onoj drugoj, njenim ishodom, vec pristupio rusenju Jugoslavije koja je bila Titovo najvece politicko i drzavno, zivotno djelo! Stambolici su mu postali mrski zbog njihovog navodno "vazalnog" odnosa, sto bi Dobrica rekao, prema "Titovoj oligarhiji". Valjda je zato danas i unaprijedio taj status Srbije: ona vise nije vazalna zemlja, ali je potpuno zavisna cak i od jednog Luksemburga!

Prijetnje, kradje, lazi...

Slovencima je spremio dvije zamke. Prva, prema kojoj su oni trebali podleci njegovom "kominformskom" uticaju iz Beograda ticala se promjene slovenackog rukovodstva na bazi demokratskog centralizma dok je druga nosila optuzbu da je slovenacko rukovodstvo "najkonzervativnije" u Istocnoj Evropi. Ni danas nije shvatio da ono sto se do tada zvalo "konzervativno" postalo je "progresivno", a "progresivno" - "konzervativno". Zato su Slovenci vec u Evropi, a Srbija je potpuno slupana vojnom i privrednom propascu.

Onda je odlucio da rusi vladu Ante Markovica optuzujuci ga da ekonomski unistava Srbiju zarad njegovih ekonomskih reformi. Poslije je pukla vijest u svjetskoj stampi da je pokrao saveznu kasu za citavih milijardu i osam stotina miliona dolara! I drugi to rade, bio je njegov cinicni odgovor. Srbija se danas vratila u sezdesete godine. Njen dohodak po glavi stanovnika iznosi ispod 1.000 dolara za razliku od predratnog stanja kada je bio preko 2.500 dolara.

Potom je dizao Srbima rep fantomskim pricama kako ce oni uci u Evropu sa dostojanstvom, a ne kao lakeji sto podsjeca na price kojim danas zabavlja strane diplomate kako ce on od "Srbije stvoriti Svajcarsku na Balkanu" dok ce, prema procjenama njegovog ministra za privrednu koordinaciju Tomica ona i "uvoziti radnu snagu"!? Sve obmana do obmane... Po priznanju njegovog predsjednika vlade Srbija je samo usljed sankcija izgubila 60 milijardi maraka! Evropa je danas zajedno sa SAD "srpskom dostojanstvu" ispostavila spisak zadataka koji se moraju ispuniti ili nema nista od pristupa Beograda medjunarodnim finansijskim institucijama i dobijanju stranih kredita.

Predsjednik nepriznate drzave

Od navodne odbrane srpske teritorijalnosti na Kosovu gdje su Srbi objektivno i brojcano i potencijalno najslabiji unistio je ne samo konstitutivnost, a time i implicitnu teritorijalnost u tri drzave (Jugoslaviji, Hrvatskoj, BiH) nego i egzistentnost srpskog naroda u ovim bivsim jugoslovenskim republikama ne stekavsi jos priznanje ni za ove na kojima jesmo, u Srbiji i Crnoj Gori. Sto se tice Kosova danas ne samo da mu se mora vratiti status koji je ova provincija imala vec i vise od toga ako ono nije za Srbiju i posve izgubljeno.

Prema svjedocenju njegovog prvog ratnog druga Bore Jovica uzivao je u ocekivanju rata: "Bice rata, bogami", uzvikivao je uz Jovicevu punu podrsku. Bas zato moze biti poucno da svi oni koji ga danas uzdizu do nebesa kao vajnog mirotvorca barem prolistaju Jovicevu knjigu o "Poslednjim danima SFRJ". Razarao je Jugoslaviju sa idejom kao da je on - Jugoslavija. Moze Jugoslavija bez Slovenije! Moze i bez Hrvatske. Pardon, sa srpskim teritorijama. Pa moze konacno i bez Makedonije. Ma ne bi je on pustio da se nije zaglavio u Bosni. I bez Bosne moze. Razumije se, kao i u Hrvatskoj sa srpskim teritorijama. Na kraju moze samo sa Srbijom i Crnom Gorom!? Kako li ce samo zvati sutra tu tvorevinu bez Crne Gore poslije Djukanoviceve pobune.

Konacno, Srbi su iz Hrvatske zahvaljujuci njegovoj takvoj politici rata izgubili i teritorije i tzv. republiku i sve sto su imali od najrodjenijih do cjelokupne imovine. Nista bolje u tom pogledu ne stoji ni druga srpska tvorevina u BiH poznata kao entitet RS. Sve govori da ce se ona urusiti iznutra i sama od sebe bez posebnog napora sa strane bilo interventno bilo nekakvom muslimanskom protuakcijom.

JNA je navodio na odbranu buducih granica Jugoslavije. Jugoslavije? Srbija i Crna Gora - Jugoslavija? Ne, varaju se svi oni koji to za ozbiljno uzimaju. Bilo je to samo drugo ime za Veliku Srbiju, koja je postojala, po njegovoj istorijskoj naobrazbi, prije "Austrougarskog carstva"!? Odbijao je i odbio sve planove o buducnosti Jugoslavije ili dogovoru o nekoj i nekakvoj jugoslovenskoj zajednici. Pa i onaj posljednji lorda Karingtona o asocijaciji.

Zbilja, zar se na srpskom jeziku nakon svega ovaj pakleni covjek moze nazvati "politicarem od nespornog ugleda", vrednovati njegov ucinak "nemerljivim doprinosom ocuvanja dostojanstva drzave", a sam izbor za sefa drzave proglasavati od "istorijskog znacaja"?

Ogledalo

O varanju naroda

Narod niko ne moze da prevari nikakvim frazama, obecanjima, zamenama teza, podmetanjem jednog ili drugog krivca. ("Politika", 18. 6. 1992)

Poverenje

Mogu da kazem samo da me poverenje koje ljudi prema meni izrazavaju obavezuje da ono sto radim - radim ozbiljno i najbolje sto mogu. (Godine raspleta, BIGZ, 1989, str. 316)

Ne i Ne

Ja sam i na prosloj sendici bio kategorican protiv... Ne i ne! Ja jednostavno molim da brzo odlucimo, da se ne bismo zadrzavali i pravili veliku stetu. Samo to molim! Prosto ko pasulj! (Stenogram Predsjednistva CK SKJ, 28. 2. 1989)

Interesi Srbije

Srbija je nepravedno, pa dugo, bila predmet svih mogucih napada koji su najcesce bili izraz nespremnosti antisrpskih i antijugoslovenskih snaga da se pomire sa cinjenicom da je Srbija postala ravnopravna i jedinstvena i da vise niko nece moci preko interesa Srbije da namiruje svoje racune... (Stenografske beleske sa Prve sednice Srbije po izboru Slobodana Milosevica za predsednika Predsednistva Srbije, decembar 1989)

Autonomasi - Kosovo

Ta vasa konferencija nikoga vise ne zanima. Samo vi podnesite ostavku, a ja cu posle toga doci. (U obracanju vojvodjanskim "autonomasima", S. Djukic, Izmedju slave i anateme, Politicka biografija Slobodana Milosevica, "Filip Visnjic", Beograd, 1994, str. 108)

Slobodan Jovanovic kao ratni zlocinac, nikada nece proci u Beogradu, neka u to budu svi sigurni. (Isto, str. 31)

Svaki narod ima onu ljubav koja vecno greje njegovo srce. Za Srbiju je to Kosovo. Zato ce Kosovo ostati u Srbiji. (Isto, str. 113)

Plan razbijanja

Srbija je za Jugoslaviju. Plan razbijanja Jugoslavije usao je u zavrsnu fazu i ostvaruje se na stetu vitalnih interesa srpskog naroda. (U obracanju naciji povodm ostavke Bore Jovica na funkciju clana Predsednistva SFRJ, 16. 3. 1991)

Izvan ustava

Niko ne treba da se bori za neke granice. Ljudi se nisu borili za granice. U Hrvatskoj Srbi su bili izlozeni genocidu posle pedeset godina. Ubijani su i terani da odu. Oni su izbaceni iz ustava, otpustani sa radnih mesta. I mnoge druge nepravde su im cinjene. Nisu se borili za granice, vec za svoju buducnost. (Intervju grckoj TV stanici "Mega", "Politika", 30. 8. 1992.)

Mislim da je rat medijima zestok na isti nacin kao rat sa teskim oruzjem i u funkciji je interesa sila koje su zelele da uniste i razjedine Jugoslaviju... (Isto)

Posaljite nam vas komentar! Izbor vasih reagovanja i misljenja objavljujemo.
© 1997 Yurope & ,,Nasa Borba" / Sva prava zadrzana /