Pokosena livada

            


 
Livada kraj reke sanja.
Zrikavci tuzno zricu.
Pomrlih trava duse
jos lebde vrh otkosa
sto se lagano suse.
O, vi ne znate tuznu
o smrti trava pricu.
   Zrikavci tuzno zricu.
 
Jutros dodjose neki
divovi kao hrasce
u domovinu trava;
i mrtvo pade bezbroj
ljupkih, sarenih, glava;
i bezbroj neznih tela
zdenuse u plasce,
   divovi kao hrasce.
 
Svega devojka jedna
zlatnog, okruglog oka
i trepavica beli'
leprsa na livadi
i ranjenicima deli
mirisne osmehe cedne,
umesto crvenog soka, -
   devojka zlatnog oka.
 
Sutra opet u zoru
doci ce divovi oni,
i strasne surove vile
zdenuce u sena mnoge
mirisne glave mile.
Lezace u jednom grobu
toliki milioni.
   Doci ce divovi oni.
 
Tuzno zrikavci zricu,
cuje se do oblaka;
vecera celog zale
zelen-konjici svoje
lepe viteze zale.
Placu nad grobovima
mrtvih, dragih junaka,
   cuje se do oblaka.