Na grobu Vojvode Dojcina u Solunu

            



          1.
Po svetim poljima otadzbine moje
Mnoge svete humke rasturene stoje,
Gde vitezi vrli u danima slave
    Polozise glave.

         2.
Od kapija tvrdih Vindobone grada,
Do obala cvetnih gde prolece vlada,
Grob do groba lezi i svedoci javno,
    Da ginusmo slavno.

        3.
Pa i ovaj spomen, gde zamisljen stojim,
Jeste nemi svedok o viteskoj sili...
Medje carstva svoga grobnicama svojim
    Mi smo belezili.

        4.
Ni crni kiparis, ni zelena trava
Tvoju svetu humku ne pokriva sobom,
Dojcine-viteze! Al' je nikla slava
    Nad sravnjenim grobom.

        5.
Sin majke Agare i prizreni Juda,
Sa poboznim strahom obilaze tuda:
Smrt slaveci tvoju, na koju se seca
    Toliko stoleca!

        6.
A i na sto crnog kiparisa grana?
Dan pomena stize. Toga slavnog dana
Odsluzena bice, sto okove kida,
    Strasna panihida.

        7.
O vitezi srpski, pepelista tavna
Pohodice tada nasi milijuni,
Mesto tuznih zvona horice se trube
    I nasi plotuni.

                         1889.