U poznu jesen

            



Cuj, kako jauce vetar kroz puste poljane nase,
  I guste slojeve magle u vlazni valja do...
Sa krikom uzlece gavran i kruzi nad mojom glavom,
            Mutno je nebo svo.

Frkce okiso konjic i zurno u selo grabi,
  I vec pred sobom vidim ubog i stari dom:
Na pragu starica stoji i mokru zivinu vabi,
  I s repom kosmatim svojim ogroman zeljov s njom-
A vetar sumorno zvizdi kroz crna i pusta polja,
  I guste slojeve magle u vlazni valja do...
Sa krikom uzlece gavran i kruzi nad mojom glavom,
            Mutno je nebo svo.