U tekstu objavljenom u nedeljniku Dita (Tirana), zbog kojeg je izgubio zivot, albanski novinar Apolon Bace je izneo tvrdnju da su prvi pioniri Scijentoloske crkve dosli u Albaniju jos 1992. godine, u liku izvesnog Nemca, cetrdesetogodisnjeg biznismena, i jednog grckog brodovlasnika. Oni su, koristeci haoticno stanje u privredi, i naivnost ljudi, uspesno plasirali kapital i na taj nacin, sto im je i bio cilj, dosli u blizinu vlasti. Pod pritiskom konzervativne sredine pomenuti poslovni covek iz Nemacke proglasen je za nepozeljnu osobu, ali je, uprkos tome, nekoliko meseci kasnije, fotografisan u drustvu sa albanskim premijerom. Prema misljenju tragicno preminulog novinara, pored toga sto se preobratila u poligon za ostvarenje americkih vojnih i strateskih ciljeva, u ovom delu sveta, Albanija je postala i baza Scijentoloske crkve, iz koje sekta namerava da prosiri uticaj na ostale zemlje Balkanskog poluostrva. Ovaj novi prodor na Istok utemeljen je u mracnoj desnicarskoj i rasistickoj ideologiji koja odlikuje sva dela Rona Habarda, osnivaca Scijentoloske crkve.

Habard, Lafajet Ronald (Hubbard, La Fayette Ronald) (1911–1986). Zajedno sa grupom pisaca naucne fantastike (Prat, Sterdzen, Hajnlajn, Lajber...) okupljenom oko Kembelovih casopisa Astounding i Unknown, priklonio se trendu koji je inspiraciju nasao u takozvanom socijalnom darvinizmu, posle cega ga je samo jedan korak delio od antroporasistickih ubedjenja. Protagonisti Habardovih romana su po pravilu beli nadljudi, uglavnom angloamerickog porekla, koji se podjednako nadredjeno ophode prema zenama, pripadnicima drugih rasa i vanzemaljcima. Prema misljenju kritike, jedini literarno vredan Habardov roman jeste Pisaca masina na nebu. Posto je 1950. godine objavio knjigu Dijaneticka metoda, posvetio se propagiranju nove religije dijanetike, odnosno scijentologije. Tek je 1983. godine, posle pauze koja je trajala duze od tri decenije, objavio novo delo, obimnu spejs-operu Bojno polje – Zemlja, koje je kritika primila hladno i propratila recima: »...staromodno delo koje zadrzava sve nedostatke SF-prosedea ovoga autora: slabi i jednodimenzionalni likovi, cesto nesuvisla radnja, a ponajvise ideolosko zastranjivanje«.
Zahvaljujuci neumornom radu aktivista »Morske organizacije«, tvrdog jezgra Scijentoloske crkve, sa kojom su potpisali ugovor na rok od milijardu godina, sto predstavlja metaforu za cvrstinu njihovih uverenja, broj clanova Crkve se neprestano uvecava. Po spoljasnjim obelezjima Scijentoloska crkva najvise podseca na Anglikansku a za neka verovanja inspiraciju nalazi u budizmu. Propovednici nose crne uniforme sa aplikacijom srebrnog krsta na grudima, sluzbe se odrzavaju u »kapelama«, u kojima se uvek nalazi bronzano poprsje Rona Habarda. Svestenici prisustvuju krstenjima, vencanjima, sahranama... U Crkvi postoji »cin istine«, ali se ne ispovedaju gresi, vec se razgovara o problemima sa kojima se svakodnevno srecemo. Tom prilikom se upotrebljava sprava E-metar, neka vrsta galvanometra, kojom se meri intenzitet unutarnje energije koja, kao sto se zna, formira auru svakog stvorenja.
Scijentoloska crkva ima dobro organizovanu sluzbu dobrovoljaca, koja pomaze bolesnima, povredjenima, savetuje supruznike ciji je brak zapao u krizu... U Crkvi se obelezava 13. mart, datum kad je rodjen Ron Habard.
Prema ucenju »scijentologa« priroda nase licnosti dospela je u aberatno stanje, stanje zabludelosti i zastranjenosti, jer se reaktivni um, koji sadrzi destruktivne elemente, slike bola i povreda, greske iz prenatalnog zivota, aktivira na nesvesnom nivou i blokira Tetan, odnosno dusu, autenticno ja, sprecavajuci ga da funkcionise ispravno. Stoga su nam nedostupne vise faze egzistencije koja se, inace, sastoji od osam sektora. Sedmi, na primer, predstavlja pronalazenje sebe u spiritualnom i potrebu za besmrtnoscu, a osmi potrebu da se postoji ad infinitum i da se pronadje izlaz u svetlost Vrhovnog bica. Ali, pre toga, neophodno je da se nase telo, koje je postalo skladiste otrovnih otpadaka, ocisti uz pomoc dijaneticke metode. Posto se potisne reaktivni um, postajemo svesni prethodnih inkarnacija i kontinuirane sustine svoje licnosti. Posle ove faze »ociscene«, »deprogramirane« osobe postaju »revizori«. Pohadjajuci, potom, skupe kurseve penju se na most koji vodi ka mocima supercoveka, takozvanog Tetan-operatera. Na tom nivou mogucno je zaustaviti vreme, biti bestelesan, citati misli, biti istovremeno na vise mesta...
Iako nije mali broj onih iz politickog establismenta, iz sveta biznisa i medija, narocito u Americi, danas i u Evropi, koji su pripadnici Scijentoloske crkve, o onima koji, iza kulisa, vuku konce, o onima koji nisu obasjani svetloscu reflektora javne scene, zasad se veoma malo zna. Oni u tami nevidljivi su...